Աստղալից Արծիվը Կար չկար Դավիթ անունով մի արծիվ կար։ Այդ արծիվը ապրում էր Ուելսի լեռներում ։ Նա շատ էր սիրում թռչել։Մի անգամ նա թռչեց այնքան վեր ,որ հասավ աստղերին ։ Աստղերից մեկի վրա կար մի տնակ ։ Տնակում ապրում եր Մերին իր փոքրիկ գառնուկի հետ ։ Դավիթը թակեց դուռը.
– ես եկել եմ թեյելու,-ասաց նա ։
Մարին և գառնուկը սեղան դրեցին և բոլորը նստեցին
– Սիրելի արծիվ , տոստ ուզո՞ւմ եք ,- հարցրեց Մերին
– Ոչ ,շնորհակալություն ,-պատասխանեց Դավիթը. – ես ուզում եմ ուտել գառնուկին։
– Դուք պետք է լվանաք ձեր ճանկերը,-ասաց Մերին և ուղեկցեց նրան խոհանոց ։
Մինչև Դավիթը լվանում էր իր ճանկերը ,աղջիկը գնաց գառնուկի մոտ և նրա ականջին ինչ-որ բան շշնջաց ։ Երբ Դավիթը հետ եկավ ,Մերին հարցրեց .
– Տոստ կուզենա՞ք ,գառնուկ ։
Գառնուկը հիշելով ,թե ինչ նրան ասաց Մերին ,պատասխանեղց
– Ոչ, ես երևի արծիվ կուտեմ ։
Դավիթը անակնկալի եկավ և սկսեց վախենալ ։ Երբ Մերին կրկին հարցրեց թե տոստ կուզենաք ,նա պատասխան եց.
– Ինձ թվում է ,որ մի քիչ կուտեմ ։
Մերին նրան մի քրչ տոստ տվեց ։ Թեյելուց հետո Դավիթը ցտեսություն ասաց Մերիին ու գառնուկին և թռավ հետ իր տուն ։ Քնելուց առաջ նա նայեց երկնքին և տեսավ մի աստղ, որը փայլում էր իր գլխավերևում ։
Գևորգ Հովհաննիսյան 